Ο Hans Sachs (1509-1576) γεννήθηκε και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Νυρεμβέργη. Παρότι το επάγγελμα του ήταν υποδηματοποιός, έγινε τελικά Master Singer και πέρασε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος master singer της Γερμανίας. Δημιούργησε πάνω από 6000 έργα, τραγούδια, ποιήματα και κωμωδίες.
Ανάμεσα στα ποιήματα που έγραψε ήταν το «Bitter-sweet Married Life». Παραθέτω λίγη από την αγγλική μετάφραση.God be praised and honored
who has given me a god-fearing wife
with whom I have lived for twenty-two years
God gave me a home even longer
Although in my married life
both sweet and sour have often happened
'My wife' is heaven and hell, devil and angel, peace and strife.
Στο ποίημα αυτό ο Hans Sacks περιγράφει τα διάφορα στάδια του γάμου, από την πρώτη στιγμή της έλξης και του έρωτα, μέχρι τις διαρκώς αυξανόμενες δυσκολίες και τελικά τη μάχη με το θάνατο.
Το ποίημα, γεμάτο ομορφιά αλλά και τρόμο, αποτέλεσε έμπνευση και μοντέλο για ένα μπρούντζινο σιντριβάνι, γνωστό ως Marriage Carousel (Ehekarussell) το οποίο βρίσκεται μπροστά από τον Λευκό Πύργο (Weisser Turm) στην Παλιά Πόλη της Νυρεμβέργης και αποτελεί πλέον μέρος της.
Το σιντριβάνι φτιάχτηκε το 1984 από τον γλύπτη Juergen Weber και προκάλεσε πολλές έριδες στο δημοτικό συμβούλιο, τόσο για το κόστος όσο και για τη χρησιμότητα του.
Ομολογώ ότι αδημονούσα να γνωρίσω τη Νυρεμβέργη περισσότερο για το ιστορικό βάρος που έφερε ως πόλη. Εκεί είχα εστιάσει. Η πόλη των Ναζί και της Δίκης. Όταν όμως αντίκρυσα το σιντριβάνι πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Ίσως επειδή δεν είχα ασχοληθεί εκ των προτέρων με αυτό που θα έβλεπα. Δεν το ήξερα. Στη βόλτα μου λοιπόν στην πόλη, πρόβαλε ξαφνικά το σιντριβάνι και όταν κατάλαβα, μάλλον όταν υποψιάστηκα τι έβλεπα, μου σηκώθηκαν οι τρίχες.
Όπως γράφω πάντα, η πραγματικότητα είναι ή πολύ καλύτερη ή πολύ χειρότερη από τις φωτογραφίες που βγάζω. Και εδώ το ίδιο ισχύει. Στο ταξίδι αυτό είχα, για πρώτη φορά, μαζί μου μια βιντεοκάμερα. Αν κάποτε μάθω να τοποθετώ βίντεο στις καταγραφές ιστολογίων, ίσως το βάλω για να φανεί πόσο το σιντριβάνι είναι εφιαλτικότερο των φωτογραφιών. Στην πρώτη φωτογραφία της εισαγωγής απεικονίζεται ο ποιητής να πανηγυρίζει με την Παρθενικότητα.
Η έλξη και η ανεμελιά είναι το πρώτο ενσταντανέ.
Η φροντίδα των παιδιών και οι υποχρεώσεις του γάμου ακολουθούν.
Η παραμέληση του εαυτού και η αδιαφορία έπονται.
Η τυρανία, ο πόνος, η καταπίεση και ένα σωρό άλλα ουσιαστικά...
Τρώγοντας τις σάρκες τους μέχρι το θάνατο.
Εφιαλτικό? Απευκτέο? Αναγνωρίσιμο?
6 σχόλια:
και τα τρία μάλλον...
(όμορφο ποστ,σ'ευχαριστώ,δεν ήξερα ούτε το συντριβάνι ούτε το ποίημα).
Καλημέρα kihli. Αχ, και τα τρια σίγουρα... Μην κοιτάς που λίγοι το παραδέχονται... Η πραγματικότητα έτσι είναι. Μένει σε μας να εφευρίσκουμε τρόπους να παρακάμπτουμε τους σκοπέλους!
Καλημέρα kihli. Αχ, και τα τρια σίγουρα... Μην κοιτάς που λίγοι το παραδέχονται... Η πραγματικότητα έτσι είναι. Μένει σε μας να εφευρίσκουμε τρόπους να παρακάμπτουμε τους σκοπέλους!
Πω πω! Πράγματι, πολύ ρεαλιστικό! Ξένη προς εμάς αυτή η τέχνη. Θυμίζει περισσότερο τις ρεαλιστικές προτομές των ρωμαίων αυτοκρατόρων.
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση!
Καλημέρα Λωτοφάγε. Έχεις δίκιο, δεν το είχα σκεφτεί : θυμίζει κάτι από Καλιγούλα. Μπρρρρ... Μετά το Άουσβιτς, το οποίο ταξινομώ ως το πιο συγκλονιστικό μέρος που έχω επισκεφθεί μέχρι τώρα, το καρουζέλ έρχεται δεύτερο σε φρίκη. Υποβλητική φρίκη θα έλεγα.
Πού χάθηκες, καναρίνι μου; Καλή Ανάσταση!
Δημοσίευση σχολίου