Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΞ


Αν και βροχερό το Βερολίνο, είναι πολύ όμορφο και τακτοποιημένο. Δίνει την εντύπωση μιας διαρκούς αίγλης. Αποπνέει γοητεία και πολιτισμό. Είναι πολυπολιτισμικό αλλά όχι κραυγαλέο όπως οι Βρυξέλλες.

Φθινοπωρινά φύλλα στο δρόμο, βροχή και άνεμος. Το σήμα τροχαίας υποδηλώνει ότι δεν επιτρέπονται οι μελαγχολικές σκέψεις που φέρνει η βροχή. Επιτρέπονται οι περίπατοι χωρίς ομπρέλλα, τα ανακατεμένα μαλλιά, τα βρεγμένα παπούτσια.



Αυτοκίνητο και ποδηλάτης. Τι προτιμούν οι πολλοί? Ποιος φοβάται τη βροχή? Ποιος φοβάται μη λιώσει? Ποιος φοβάται στη ζωή του μη λιώσει?




Potsdam. Ανάκτορα και παλάτια. Πανδαισία πρασινάδας και αρχιτεκτονικής κήπων! Ο Πρώσος βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας ήθελε να ζήσει¨sans souci¨, όπερ γαλλιστί ¨χωρίς έννοια" . Έτσι, έφτιαξε αυτό που ονειρευόταν : ένα παλάτι σε ένα πάρκο. Ένα όμως παλάτι ίσον κανένα. Στο πάρκο Sanssouci προστέθηκαν άλλα μικρότερα παλάτια και επαύλεις. Στο Potsdam καταλήγει η γραμμή του προαστιακού που συνδέεται εύκολα με το μετρό. Θαυμάσια ημερήσια εκδρομή αρκεί ο καιρός να είναι καλός. Έξω από το σταθμό υπάρχουν λεωφορεία που μπορείτε να πάρετε και με όλες τις φυλές του κόσμου, να περιηγηθείτε το πάρκο.




Παράδειγμα φυλών, πιθανή προέλευση Μεξικό. Τι περίεργο αδιάβροχο! Το πρωτότυπο δεν είναι κατ΄ ανάγκη και καλαίσθητο.

Πόσους έρωτες φυλάκισαν αυτοί οι τοίχοι! Πόσα λόγια και πόσες ίντριγκες! Από το παραθυράκι εκεί ψηλά πίστεψα ότι θα έβλεπα τη Ραπουνζέλ να ρίχνει τα μαλλιά της για να ανέβει το βασιλόπουλο!


Το όμορφο φωτογραφίζει το όμορφο.



Ας ελπίσουμε ότι ποτέ δε θα βρεθούμε σε μια γωνιά της ζωής μας να τη χαζεύουμε κρατώντας ομπρέλλες. Ας ευχηθούμε να είμαστε γεροί μέσα στο λουλουδένιο αστέρι ρουφώντας σαν μέλισσες τη γύρη της ευτυχίας!

Αν και φθινόπωρο, τα λουλούδια έχουν την τιμητική τους σε όλα τα χρώματα. Προσπαθούν να αναχαιτίσουν τον ερχομό του χειμώνα. Τη βροχή δεν την εξέλαβαν ως ήττα αλλά ως φροντίδα ενός ουράνιου κηπουρού.


Να σκεφτείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που κατοικούν σε τέτοια σπίτια! Τα απογεύματα βγαίνουν και κουρεύουν οι ίδιοι τους θάμνους τους τη στιγμή που εμείς κάνουμε πολύπλοκα σχέδια για να επισκεφθούμε πχ. φίλους στο Παγκράτι. Προβληματισμός για το σχέδιο που θα δοθεί στο θάμνο versus προβληματισμού για το πού θα βρούμε να παρκάρουμε στο Παγκράτι!


Ξεμοναχιασμένος και προβληματισμένος για την τελική απόδραση!

Τι συνωστισμός στη στέγη!!! Πού θέλετε να πάτε? Τι κοιτάτε?
Τι ψάχνετε?



Λυπάμαι που σας το λέω. Δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Μείνετε στις στέγες σας. Είναι το πιο ασφαλές!


Spandau. Κανάλι τύπου Κάτω Χωρών στους ποταμούς Havel και Spree. Ολόκληρη φιλοσοφία και σχεδιασμός. Ανοίγουν και κλείνουν πόρτες, καραβάκια περιμένουν, καραβάκια διασχίζουν. Δύσκολο πράγμα η μηχανική αν και γοητευτικό. Έμεινα αρκετή ώρα φωτογραφίζοντας το πήγαινε έλα στο κανάλι. Το μάτι όμως ξέφευγε προς τα δεξιά, στα χρώματα των δέντρων.


Έκλεισε η πόρτα σαν μια ζηλότυπη καρδιά. Όποιος πρόλαβε πρόλαβε...

Τα παιδιά είναι πάντα όμορφα, σε κάθε τόπο, κάθε ώρα, όπως και να είναι. Ήρθαν με τη δασκάλα τους να δούνε τη Zitadelle, το φρούριο του Spandau.



Θέα από το φρούριο. Στο βάθος η πόλη. Στέγες ανάμεσα στα φυλλοβόλα.


Η ακρόπολη είναι το μοναδικό σωζώμενο φρούριο στο Βερολίνο, χτισμένο το 1560, στη συμβολή των δύο ποταμών που είπαμε.

Η πόλη του Spandau είναι παλιότερη του Βερολίνου κατά 60 χρόνια. Οι Βερολινέζοι θεωρούν τους κατοίκους του επαρχιώτες και εκείνοι με τη σειρά τους λένε "θα πάω στο Βερολίνο" παρόλο που η πόλη απέχει μερικές στάσεις μετρό! Όταν περπατάς στην παλιά μεσαιωνική πόλη του Spandau ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στο Βερολίνο. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες συνειδητοποίησα πόσα έχω ξεχάσει από εκείνο το ταξίδι παρόλο που έχουν περάσει μόνο 8 μήνες. 'Αλλη φορά θα κρατάω σημειώσεις όπως στη Σλοβενία! Για να τις διαβάζω στα γεράματα μου και να αναπολώ (εφόσον βλέπω, έχω τα λογικά μου, ζω σε ένα σπίτι και όχι σε χαρτόκουτο κλπ, κλπ).























Κυριακή 3 Μαΐου 2009

ΛΙΟΥΜΠΛΙΑΝΑ ΚΑΙ ΣΛΟΒΕΝΙΑ






Κατάφυτη χώρα η Σλοβενία. Τρίτη χώρα της Ευρώπης σε κάλυψη πράσινου, 65% παρακαλώ, μετά από τη Φιλανδία και τη Νορβηγία. Μόλις 20.000 τετραγωνικά μέτρα η χώρα με 1.900.000 κατοίκους. Πρωτεύουσα η Λιουμπλιάνα με τον ποταμό Λιουμπλιάνιτσκα. Η πόλη έχει το κάστρο της, στην κορυφή ενός καταπράσινου λόφου. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 200.000 κάτοικοι. Στην πόλη δεν υπάρχει κυκλοφοριακό πρόβλημα έτσι όπως το ξέρουμε και το βιώνουμε εμείς. Εάν είναι παραπάνω από 6 αυτοκίνητα στο φανάρι θεωρείται κίνηση. Όλοι οι Σλοβένοι θεωρούν ότι το καλό αυτοκίνητο είναι απαραίτητο και δίνουν αρκετά χρήματα για την αγορά ενός καλού αμαξιού. Τα ΙΧ πληρώνουν ετησίως 54 ευρώ αντί διοδίων αλλά όλα τα υπόλοιπα οχήματα πληρώνουν κανονικά. Στην πόλη κυκλοφορούν πολλά ποδήλατα και έχουν δικούς τους δρόμους στα πεζοδρόμια.




Θέα από το παράθυρο του ξενοδοχείου Grand Hotel Union 4* superior, στο κέντρο της πόλης. Άνετα δωμάτια αλλά άσχημο lobby. Εξαιρετικό πρωινό με πολλά είδη μικρών ψωμιών. Είναι περήφανοι οι Σλοβένοι για το προσούτο τους, το θεωρούν καλύτερο του ιταλικού.






Άποψη της κεντρικής πλατείας με τις τρεις γέφυρες. Από τη μεσαία δεν περνάμε, είναι η γέφυρα των χωρισμένων! Ή περνάμε? Για να απαλλαγούμε επιτέλους?






Κτίρια της παλιάς πόλης.



Η πόλη και το ποτάμι. Η βόλτα κατά μήκος του ποταμού είναι απόλαυση.




Χαρακτηριστικά κτίρια της πόλης.



Ίσως η ωραιότερη φωτογραφία.



Στον πεζόδρομο της παλιάς πόλης, για να μη δημιουργείται βρωμιά οι κάδοι απορριμάτων είναι υπόγειοι και περιλαμβάνουν ξεχωριστούς κάδους για ανακύκλωση. Μετά το κλείσιμο των καταστημάτων περνάει το αυτοκίνητο του Δήμου και ανασύρει από τα βαθιά τους κάδους που βλέπετε και τους αδειάζει. Είπατε τίποτα? Είδαμε επίσης ζευγαράκια που κρατούσαν δύο διαφορετικές σακούλες ο καθένας και τις έβαλαν στους ανάλογους κάδους.


Αποτυχημένη φωτογραφία της νυχτερινής πόλης και του ποταμιού αλλά έχει και αυτή τη γοητεία της!




Εξεδρούλα πάνω στην όχθη του ποταμού για να μαζεύει ήλιο κανείς και να συσφίγγονται γενικά οι σχέσεις! Η πόλη έχει 55.000 φοιτητές επί πληθυσμού 200.000 κατοίκων!





Παλιά και νέα πόλη στο βάθος.




Μία από τις γέφυρες του ποταμού.





Η γέφυρα με τους δράκους. Προσέξτε τις γυρισμένες δρακοουρές. Η παράδοση λέει ότι το πάλαι ποτέ εάν περνούσε κάποια παρθένα από τη γέφυρα οι δράκοι κουνούσαν τις ουρές τους! Πολύς κόσμος απέφευγε να περάσει τη γέφυρα αυτή!





Το κτίριο της τοπικής ΕΡΤ και ΝΕΤ.



Bled. Πανοραμική άποψη του θερέτρου από το κάστρο. Περιβάλλεται από μια λίμνη και το μοναδικό νησάκι της χώρας στη μέση της λίμνης. Βρίσκεται ΒΑ της πρωτεύουσας σε απόσταση μισής περίπου ώρας.

Η διαδρομή μέχρι εκεί είναι πολύ όμορφη. Στο δρόμο για το Bled συναντάμε πολλές εκκλησίες με μυτερό χαρακτηριστικό τρούλο. Η Σλοβενία, αν και μικρή έχει πάνω από 3οοο εκκλησίες παρόλο που οι κάτοικοι δεν είναι φανατικοί της θρησκείας. Περάσαμε επίσης από εγκαταστάσεις ενοικίασης ανεμόπτερων προς 80 ευρώ η ώρα. Η χώρα ζει από το εργοστάσιο της Renault που κατασκευάζει όλη τη σειρά των Twingo και από τον τουρισμό. Έχει πολλά χιονοδρομικά κέντρα δεδομένου ότι υπάρχει χιόνι μέχρι τέλη Μαίου πολλές φορές. Κατασκευάζουν είδη σκι και έχουν πρωταθλητή άλματος.




Στο Bled υπάρχουν περισσότερα ξενοδοχεία από τη Λιουμπλιάνα.
Και βίλες πλουσίων, ακριβά αυτοκίνητα κλπ κλπ.
Υπάρχει επίσης η βίλα του Τίτο η οποία πλέον είναι ακριβό ξενοδοχείο. Υπάρχουν πολλοί νοσταλγοί του Τίτο, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο. Ο Τίτο ήταν παρτιζάνος στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο και απελευθέρωσε μεν τη χώρα αλλά άρπαξε την ευκαιρία και έκατσε στο σβέρκο της. Νοσταλγούν αρκετοί την εποχή του Τίτο κυρίως για τη δωρεάν παιδεία, υγεία και την ανύπαρκτη ανεργία.



Γύρω από τη λίμνη υπάρχει παραλίμνιος δρόμος για χάζι και βόλτες με πόδια, ποδήλατα, καρότσια.





Στο κέντρο της λίμνης υπάρχει ένα μικρό νησάκι που ατενίζει το κάστρο, βαρκούλες και ξενοδοχεία.




Το φιδωτό δρομάκι που βλέπετε αντιπροσωπεύει μια τσουλήθρα. Υπάρχει ένα τρενάκι διθέσιο που το παίρνεις από την κορυφή του λόφου και κατεβαίνεις με ταχύτητα την πλαγιά.




Παραλίμνιες βίλες τύπου λιμνών Β. Ιταλίας. Στην περιοχή αυτή είναι η βίλα του Τίτο.



Το κατηφορικό δρομάκι που φεύγει από το κάστρο με κατεύθυνση την πόλη του Bled.




Το κάστρο του Bled από την απέναντι όχθη της λίμνης. Ονομάστηκε Bled (άσπρο) από την ομίχλη που εμφανίζεται κάθε πρωί 1 μέτρο πάνω από τη λίμνη.








Ένα από τα παλιά χωριά της χώρας το Radovljica. Στους τοίχους των σπιτιών του βλέπουμε fresco.




Στη φωτογραφία μου τα χάλασε η σκαλωσιά αναπαλαίωσης! Αλλά βλέπετε τα fresco των τοίχων.



Ακόμα ένα ωραίο σπίτι στο χωριό αυτό.




Πανδοχείο, ρεστωράν και παρασκευαστήριο χειροποίητων μικρών καρδιών και διακοσμητικών από ginger bread. Χαριτωμένη επιχείρηση.



Η επιχείρηση και το διπλανό κτίριο.


Το εργαστήριο. Χρησιμοποιούν μέλι, αλεύρι και νερό σε καλούπια. Φτιάχνουν τα σχήματα και μετά τα διακοσμούν με μικρά κορνέ και γράφουν επάνω ό,τι όνομα ή ευχή θες.



Οι στέγες του χωριού και στο βάθος οι χιονισμένες Άλπεις. Η θέα αυτή είναι από τη βεράντα του ρεστοράν της επιχείρησης με τα διακοσμημένα μπισκοτάκια καρδούλες. Στη βεράντα κατέφευγαν οι καπνιστές μια και απαγορεύεται το κάπνισμα σε κάθε δημόσιο χώρο. Κάπνιζαν όμως με θέα τις Άλπεις!




Πάλι Άλπεις στο βάθος.




Ένα όμορφο σπίτι στο χωριό αυτό.



Χωμένο και κρυμένο το κάστρο Predjama. Ανήκε σε ένα φουκαρά ληστή τύπου Παλαιοκώστα που έκλεβε πλούσιους και έδινε στους χωρικούς που πεινούσαν τα κλοπιμαία. Ένα αφανές κάστρο που επικοινωνούσε μέσω του πίσω βράχου με σπηλιές και πρόσφερε άφθονες διεξόδους για τροφοδοσία και αποδράσεις. Επικοινωνεί επίσης με το σπήλαιο Postojnska Jama, που βρίσκεται 9 χλμ πιο μακριά και είναι το μεγαλύτερ σπήλαιο της Ευρώπης με 25 χλμ εξερευνημένης περιοχής. Πήγαμε και εκεί αλλά επειδή δεν επιτρέπονταν οι φωτογραφίες δεν έχω υλικό. Το σπήλαιο αυτό ήταν άκρως εντυπωσιακό. Να σκεφτείτε, μας πήρε τρενάκι και μας πήγε στα έγκατα, μετά περπατήσαμε με οδηγό 1 χλμ, μέσα στους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες και στο τέλος μας ξαναπήρε το τρενάκι και μας έβγαλε έξω.


Στον κομμένο κορμό του δέντρου φύτρωσε ένα μικρό ελατάκι που ατενίζει το κάστρο.



Η προδοσία υπάρχει παντού και πάντα. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ. Ένας προδότης συνεννοήθηκε με αυτούς που τον καταδίωκαν χρόνια ολόκληρα και μόλις ο ληστής πήγε προς νερού του στο ακριανό αριστερό σπιτάκι, κούνησε ένα μαντήλι και από απέναντι έριξαν μια βόμβα στο σπιτάκι και ο ληστής απεδήμησε.


Πρωτόγονη στράτα στο κάστρο του ληστή.


Πανοραμική θέα από το κάστρο.


Θέα της περιοχής από το ψηλότερο εσωτερικό σημείο του κάστρου. Πολύ ωραία χώρα. Να πάτε. Αξίζει να πάτε οδικώς για να τη φυρίσετε όλη και να επισκεφθείτε την Τεργέστη που τόσα έχουμε διαβάσει για αυτήν. Και εις άλλα με υγεία!