Το κέντρο της Ρώμης δεν έχει κτίρια με μπαλκόνια και λουλούδια πλην εξαιρέσεων.
Περίτεχνο φανάρι, μιας άλλης εποχής στη γωνία ενός δρόμου.
Ένα όμορφο κτίριο καθοδόν για την Piazza Navona.
Μικροί κρεμαστοί ρωμαϊκοί κήποι.
Περιποιημένες προσόψεις, ερμητικά κλειστά παράθυρα, κανένα κλιματιστικό μηχάνημα εμφανές. καμία κραυγαλέα ταμπέλα.
Μακριά από τη λαοθάλασσα, ανακαλύπτεις μικρές χαριτωμένες γειτονιές. Κέντρο απόκεντρο.
Ένα από τα πολλά ωραία της πόλης.
Απέναντι από το Κοινοβούλιο, στον πιο εμπορικό δρόμο της πόλης, την Via del Corso, σκαρφαλωμένα ρετιρέ, πράσινες απομονωμένες οάσεις πλουσίων του κέντρου.
Στενή πάροδος, με πολύ όμορφο χρώμα πρόσοψης αριστερά.
Ο προηγούμενος δρόμος με δύο ντόπιες κυρίες που κάνουν τα καθημερινά ψώνια τους και τους εργάτες να ολοκληρώνουν την αναπαλαίωση του κτιρίου. Σε απόσταση αναπνοής, ίσως στον πρώτο παράλληλο δρόμο, γίνεται το αδιαχώρητο από τουρίστες. Στό δρόμο, όπως και στη ζωή μπορείς να ξεφύγεις από τη μάζα, αρκεί να το επιδιώξεις.
Εικαστική παραφωνία. Πρέπει να έχει και αυτή τη θέση της!
Εικαστική παραφωνία 2, στο Πάνθεον.
Είσοδος ενός μικρού ξενοδοχείου σε παράδρομο της Via Nazionale, κοντά στην Piazza Rebbublica, σε μικρή απόσταση από το σταθμό των τρένων Termini.
Εικαστική παραφωνία 2, στο Πάνθεον.
Είσοδος ενός μικρού ξενοδοχείου σε παράδρομο της Via Nazionale, κοντά στην Piazza Rebbublica, σε μικρή απόσταση από το σταθμό των τρένων Termini.
Piazza Navona. Η καταστροφή μιας όμορφης πλατείας. Ένας αδιάκοπος συρφετός, ένα ολοήμερο πανηγύρι μικροπωλητών, ζωγράφων, φωτογράφων, ζητιάνων. Πώς να την απολαύσει κανείς? Το ίδιο χάλι επικρατούσε και στη Fontana di Trevi στις 1 τη νύχτα. Ίσως τον Φλεβάρη να είναι καλύτερα.
Απηυδυσμένο το άγαλμα γνέφει "Φτάνει. Πάρτε πόδι από δω. Μας έχετε πρήξει!"
Θέα της Αιώνιας Πόλης από τα ψηλά των Ισπανικών Σκαλοπατιών, στην Piazza di Spagna.
Κτίριο στην Piazza di Spagna.
Άποψη των Σκαλοπατιών από κάτω.
Άποψη των Σκαλοπατιών από κάτω.
Χαρακτηριστικό των δρόμων οι πριποιημένοι κάτοικοι. Καλοντυμένοι και ωραίοι άνδρες και γυναίκες. Ανέδιδαν φινέτσα, περιποίηση. Ατημέλητο ντύσιμο είδα μόνο στους τουρίστες. Οι γυναίκες όλων των ηλικιών ήταν προσεκτικά ντυμένες και κυκλοφορούσε πολύ το λινό σε όλες του τις εκδοχές. Εκείνο όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν τα τακούνια. Δεν υπήρξε ρωμαία με ίσιο παπούτσι. Όλες φορούσαν κοθόρνους! Με μεγάλη τόλμη στα χρώματα μάλιστα! Ακόμα και οι μεγαλύτερες ηλικίες, χρησιμοποιούσαν τακούνια, προσαρμοσμένα βέβαια στα έτη. Δεν τις ενδιέφεραν τα λιθόστρωτα και οι ώρες περπατήματος στο κέντρο για τα ψώνια. Το τακούνι τακούνι! Και όχι πλατφόρμες, που λες ότι είναι εύκολο να τις κάνεις καλά. Είδα άφθονα τακούνια 10 πόντων και βάλε, λεπτά και ισορροπούντα στις αρχαίες πέτρες! Αφήστε δε την άνεση και τον αέρα που πήγαιναν το παπούτσι! Η ελληνίδα θα είχε γκρεμοτσακιστεί προ πολλού!
Σάββατο πρωί, πρώτη μέρα εκπτώσεων στη Ρώμη και στις 10 αρχίζει να σχηματίζεται μια ουρά που περιμένει να ανοίξει το κατάστημα Missoni κοντά στην Piazza di Spagna.
Ένα θέατρο είναι η ζωή, τι νομίζετε? Μια παράσταση...
Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Στο αεροδρόμιο δέσποζε μια εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία που έπιανε έναν ολόκληρο τοίχο, με τον Άγιο Πέτρο το σούρουπο, μόλις άρχιζαν να ανάβουν τα φώτα. Κρίμα που δεν σκέφτηκα να την αναπαράγω. Απορώ πώς τον φωτογράφισαν χωρίς όλα αυτά τα ανθρωπάκια. Άρα ήταν χάραμα και όχι σούρουπο.
Περισσότερα στο travelplorer.gr, οδηγός για Ρώμη από taxidiarikopouli.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου