HALLOWEEN ΣΤΟ ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ

Για δεύτερη συνεχή χρονιά τυχαίνει να φτάνω το βράδυ του Halloween στην αμερικανική ήπειρο. Ως άλλο κοτόπουλο από τις πολύωρες πτήσεις, απιθώνω όπως όπως τα πράγματα μου και με το μάτι γαρίδα ξεχύνομαι στους δρόμους. Πέρσι ήταν το San Diego, φέτος το Βανκούβερ.

Οι κεντρικοί δρόμοι έχουν κλείσει και οι μεγάλες λεωφόροι χρησιμεύουν για μία άτυπη παρέλαση μεταμφιεσμένων με έφεση στον τρόμο.

Το κρύο είναι τσουχτερό και η βροχή κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας.

Η ατμόσφαιρα θυμίζει πανηγύρι με γέλια, φωνές, πειράγματα και αυτοσχέδιες μουσικές.

Οι παρέες στήνονται με προθυμία για μία φωτογραφία. Τα χαμόγελα πλατιά και η διάθεση εύθυμη.

Το Χριστουγενιάτικο Δέντρο ποζάρει πρωίμως μεν, πλην όμως τρισευτυχισμένο. Το ζακετάκι του Δέντρου αποτελεί αναγκαία παραφωνία για να μην ξεραθεί από καμία πνευμονία.

Εκείνο το οποίο με εντυπωσίασε στην πόλη του Βανκούβερ ήταν η πληθώρα των ασιατών και η σχεδόν παντελής έλλειψη μαύρων. Η αναλογία των ασιατών με τους λευκούς μπορώ να πω ότι έφτανε ακόμα και το 50-50%. Υπήρχαν αρκετοί Ινδοί (που δεν εμφανίστηκαν βέβαια το βράδυ του Halloween) αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν με σχιστά μάτια. Το βράδυ αυτό υπερτερούσαν δυναμικά έναντι όλων.

Σε αντίθεση με την αντίστοιχη βραδιά του San Diego, εδώ το θέαμα ήταν φτωχότερο, λιγότερο φανταχτερό, λιγότερο ευφάνταστο, λιγότερο θορυβώδες και περισσότερο ντυμένο. Οι πραγματικά ωραίες τρυφερές υπάρξεις του San Diego με τα ψηλοτάκουνα και τα αιθέρια μισοντυμένα σώματα απουσίαζαν εντελώς.

Στο ατελείωτο πήγαινε - έλα, αταίριαστοι εμείς, με τα ρούχα του ταξιδιού ακόμα, χωνόμασταν εδώ κι εκεί προσπαθώντας να μη χαθούμε μεταξύ μας.

Εκτός από τα λίγα, πραγματικά θηλυκά αξιοθέατα, το εξειδικευμένο μάτι μου εντόπισε και ελάχιστες αξιόλογες αρσενικές παρουσίες, μία εκ των οποίων κατόρθωσα με χίλια κόλπα να απαθανατίσω, αφού κρύφτηκα στο πλήθος των φωτογράφων και αφού ανέχτηκα τον κακάσχημο κινέζο από δίπλα.

Παντού υπήρχε ένας κινέζος, είτε στο πλήθος των μεταμφιεσμένων, είτε στο πλήθος των άντυτων περιφερόμενων.

Και παντού υπήρχε και κάποιος που πόζαρε σαν τη μύγα μες το γάλα. Χαιρετώντας τους μελλοντικούς ακροατές των ιστοριών του ταξιδιού του και θεατές των ευτυχισμένων διακοπών του.

Αυτό που λέμε Γυναίκα - Μπουρλότο και το Κερασάκι - Λούλης από πίσω.

Ιδού! Αρχίζει το ψιλόβροχο. Με μιας επιστρατεύονται ομπρέλες και τα καρναβάλια μεταφέρονται στα πεζοδρόμια. 

Οι τολμηροί συνεχίζουν. Τι να βρέξουν? Τις λουρίδες?

Η ουρά για την είσοδο στα μπαράκια όλο και μεγαλώνει. Περιμένουν υπομονετικά και αρπάζουν την ευκαιρία για γνωριμίες της ουράς, όπως λέγονται. Το μακιγιάζ ευνοεί τις καταστάσεις. Πιθανώς την άλλη μέρα κάποιοι ανακαλύψουν ότι το εφιαλτικό μακιγιάζ τελικά κολάκευε το υπόστρωμα!

Καθώς η ώρα προχωρά και η βροχή δυναμώνει, όσοι έφεραν μαζί παιδιά αποσύρονται κοιτάζοντας με πόνο τα μπαράκια και αναπολώντας το παρελθόν. Μέσα τα κεφάλια τώρα! Σπίτι γρήγορα!

Αποσύρομαι κι εγώ στο πεζοδρόμιο για να γλυτώσω τη βροχή, μπροστά από μια φωτισμένη βιτρίνα καταστήματος. Δίπλα μου έρχεται ένας Δράκουλας ο οποίος καπνίζει σκεφτικός το τσιγάρο του. Φαίνεται να πλήττει. Μου έρχεται να του πω ότι αυτό που κρατάει στο χέρι του μπορεί σύντομα να τον μετατρέψει από καρναβάλι σε πραγματικότητα. Το μυαλό μου όμως είναι νιανιά από το jet lag και αδυνατώ να συνθέσω έστω και μία απλοϊκή πρόταση στα αγγλικά. Καταφέρνω να τον φωτογραφίσω στα κρυφά και ως αθώα περιστερά στρέφομαι στη βιτρίνα και κάνω ότι την περιεργάζομαι με προσήλωση.

Τι ανακαλύπτω? Μια πολύ όμορφη βιτρίνα καταστήματος! Εναρμονισμένη πλήρως με το Halloween! Κοιτάζω πιο προσεκτικά, στην αρχή μη καταλαβαίνοντας τι βλέπω. Στο τέλος συνειδητοποιώ ότι πρόκειται για ένα κατάστημα οπτικών.

Οι στολισμένες βιτρίνες ήταν συνολικά 4.  Ίσως φαίνονται μακάβριες αλλά αυτό εξάλλου είναι το Halloween - η νύχτα των νεκρών. Τις φωτογραφίζω ενώ ο Δράκουλας με κοιτάζει με ενδιαφέρον. Φεύγω για να μην τον αναγκάσω (και αυτόν) να σφαχτεί στην ποδιά μου!