Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

LUNEBURG

45 χλμ. νοτιοανατολικά του Αμβούργου βρίσκεται το Lüneburg.
Οι πληροφορίες ήθελαν τη μικρή αυτή πόλη, βασίλισσα της ομορφιάς για την περιοχή της Σαξωνίας.


 

Άμα σε θέλει η τύχη!!
Η γκρινιάρα παρέα μου, με πήρε μαζί της τρέχοντας, να φύγουμε το συντομότερο δυνατόν από το Lübeck για να πάμε ανάποδα, στο Lüneburg.
Δε θα το πιστέψετε! Ανακάλυψαν ένα τρένο που σύνδεε τα δύο αυτά μέρη και που έφευγε σε 10 λεπτά! Ε, όχι! Προτιμούσα 6 αριθμούς του λόττο!


Και ιδού! Βγαίνοντας από το σταθμό με κατεύθυνση την πόλη πέσαμε πάνω στον κύριο Παπαδόπουλο με τον γύρο του. Τι συγκίνηση!


Κι ενώ φύγαμε με την καταπράσινη εικόνα των μουριών της Βασιλίσσης Σοφίας στα μάτια μας, διαπιστώσαμε ότι το φθινόπωρο είχε ήδη έρθει στη βόρεια Γερμανία. 22 Σεπτέμβρη 2011.


Η πόλη διασχίζεται από τον ποταμό Ilmenau, παραπόταμο του Έλβα. Τα πολύ παλιά χρόνια το ποτάμι είχε μια αδιάκοπη κίνηση από τα πλοία που μετέφεραν αλάτι μέχρι τη Βαλτική θάλασσα. Η πόλη ήταν κραταιά στο εμπόριο του αλατιού και πάμπλουτη αποτελώντας μέλος της παντοδύναμης Χανσεατικής ένωσης.


Τα υπολείμματα της δόξας αυτής μετατράπηκαν σε ένα ατελείωτο τουριστικό πήγαινε - έλα και το ποτάμι απέκτησε εξέδρες παραποτάμιας μπυροποσίας.


Η παλιά πόλη του Lüneburg, η Altstadt,  φαίνεται ότι αναφερόταν στα γραπτά του Κλαύδιου Πτολεμαίου, ενός μαθηματικού, αστρονόμου και γεωγράφου Ρωμαίου, μόνιμου κάτοικου της Αιγύπτου ο οποίος έγραφε στα Ελληνικά. Τη βρίσκουμε με το όνομα Λευφάνα.
 

Η παράδοση θέλει να ανακαλύπτει για πρώτη φορά το αλάτι της περιοχής ένας κυνηγός. Κυνηγώντας ένα αγριογούρουνο το σκότωσε κι αυτό έπεσε σε μια μεγάλη γούρνα με νερό. Όταν το έγδαρε και στέγνωσε το δέρμα του παρατήρησε ότι είχε επάνω μικρά κρυσταλλάκια, τα οποία όπως φαίνεται δοκίμασε, θα πήγαιναν και με τη μπύρα, ε.... δε θέλει και πολύ. Έτσι ξεκίνησε το εμπόριο του αλατιού και ο πλούτος της πόλης (και του κυνηγού).


Από τα αλάτια στις τουριστικές ατραξιόν περιήγησης ...



Εξαιτίας του αλατιού και της μεγάλης ζήτησης του, η πόλη γρήγορα μπήκε στη Χανσεατική Ένωση και δεν ήξερε πού να βάλει το χρήμα. Η Σουηδία εκείνη την εποχή του μεσαίωνα, κατείχε το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς ψαριών και ειδικά της ρέγγας.
Η ρέγγα ήταν βασικό είδος διατροφής, αλιευόταν στη Βαλτική, στα παράλια Σουηδίας και της Νορβηγίας, επεξεργαζόταν κατάλληλα με το ωραίο αλάτι του Lüneburg και την έτρωγαν παστή όταν σε περιόδους νηστείας επιτρεπόταν να τρώνε μόνο ψάρι. 


Για όσους δεν προτιμούν ή δεν βρίσκουν θέση στην πλωτή εξέδρα υπάρχουν τραπεζάκια στον πεζόδρομο.
 
 
Αχ αυτές οι προσόψεις! Δεν μπορώ με τίποτα να τους αντισταθώ! Μάλλον θα υπήρξα στην άλλη μου ζωή κάποιος διάσημος αρχιτέκτονας του μεσαίωνα!

 
 
Αν και διάσημος αρχιτέκτονας του μεσαίωνα αδυνατώ να καταλάβω το ρόλο αυτής της ξύλινης πόρτας ...
 

Πολλές φορές αποπειράθηκα να κουβαλήσω φυτά, σπόρους και διάφορα κοτσάνια από τα μέρη που βρίσκομαι. Τίποτα δε φύτρωσε ποτέ. Μάλλον δεν υπήρξα ποτέ πετυχημένος κηπουρός στις άλλες μου ζωές!

 
Απογευματινή βόλτα στους πλημμυρισμένους με κόσμο δρόμους.
 

Μου αρέσουν πολύ αυτές οι τριγωνικές προεξοχές στα κτήρια αλλά να κάθομαι από μέσα και να αγναντεύω.
Μα πόσες ζωές μπορείς να έχεις για να κάνεις επιτέλους όλα όσα θέλεις και ονειρεύεσαι??? (δε συζητάμε αν είναι εφικτά, συζητάμε τι θέλουμε...).


Πόσο πολύ θα άλλαζε η εικόνα αν ο ουρανός ήταν γκρίζος και βροχερός!
Εκεί ψηλά, στα βόρεια, εκτιμάει κάποιος καλύτερα την ευλογία του δικού μας ουρανού.

 
Τι ωραίες που είναι αυτές οι ολόκληρες πεζοδρομημένες κωμοπόλεις! Να περπατάς, να διασχίζεις δρόμους και να μην έχεις το άγχος τι ή ποιος θα σε κόψει στα δύο. Παρεκτός των ποδηλάτων βέβαια.
 
 
Το Δημαρχείο σε λευκό.
 
 
Μια μπάντα πνευστών από αγοράκια.
 
 
Διάσπαρτα όργανα γυμναστικής μικρών και μεγάλων βρίσκονται στους κεντρικούς πεζόδρομους με τα εμπορικά μαγαζιά.
 
 
Ένα δροσερό μπουκέτο κοριτσιών σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του...
Μακάριοι όσοι περιληφθούν στα σχέδια αυτά!
 
 
Η παρέα μου με λέει Ιάπωνα γιατί φωτογραφίζω συνέχεια.
Άμα πάρουν φωτογραφίες να μου τρυπήσουν τη μύτη.
 
 
Ρολόι στη γωνία για τους ανυπόμονους εραστές ...
 

Είσοδος τοπικής κλινικής. Τα γεράματα διέρχονται, η ομορφιά και τα νιάτα εισβάλλουν ...
 

Διακοσμητικό αλογάκι στη γωνία των δρόμων.

 
Η βόλτα μας πλησιάζει στο τέλος της. Κατευθυνόμαστε ήδη στο σταθμό του τρένου. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.... 
 
 
Εκεί που οι ομπρέλες ανοίγουν σπάνια για τον ήλιο ...
 
 
Μικρό γκάλοπ. Κανένας από την παρέα μου (της ωραίας ατμόσφαιρας) δε θα ήθελε να ζει μόνιμα εδώ.
 
 
Μια διακοσμητική πινελιά έξω από το κατάστημα.
 
 
Ο ξεναγός είναι ντυμένος μεσαιωνικός φρουρός (ας πούμε...).
 

Ακόμα και τα κουτιά της ΔΕΗ είναι ασορτί και περιποιημένα, απομιμούμενα κτήρια σε μικρογραφία. Πόση φροντίδα, πόσος προγραμματισμός, τίποτα στην τύχη!
 
 
Στον ίδιο δρόμο, λίγο παραπάνω, διακρίνω τη χαριτωμένη είσοδο μιας κατοικίας με προθήκη και αναρριχώμενη τριανταφυλλιά.
 
 
Όλα στη θέση τους και περιποιημένα. Ακόμα και η δορυφορική κεραία δεν ενοχλεί το μάτι.
 
 
Στο ποτάμι καθρεφτίζονται γαλήνια τα δέντρα. Πόση ομορφιά και ησυχία.
 
Έχουμε κάνει ήδη το γύρο της πόλης και διαβαίνουμε από την απέναντι γέφυρα.
 
 
Οι κλειδωμένες αγάπες της γέφυρας με αποχαιρετούν μελαγχολικά.
Δεν έχω κλειδώσει τίποτα στη ζωή μου πλην σκέψεων.
Θα έπρεπε όμως πολλές φορές να έχω κλειδώσει ερμητικά τη γλώσσα μου.
 
 
Το τσίγκινο ψάρι στη γωνιά των δρόμων παραπέμπει ένα χαριτωμένο μικρό ταβερνείο.
 
 
Αφήνουμε το ποτάμι και πλησιάζουμε στο σταθμό.
 
 
Το τελευταίο από τα χαριτωμένα σπίτια πριν φτάσουμε στα τρένα.
 
 
 'Εξω από το σταθμό, εκεί στο πάρκινγκ των ποδηλάτων, παρατηρώ τα πλατάνια κι εκπλήσσομαι!

 
Έχουν βάλει προεκτάσεις στα κλαδιά με καλάμια για να μεγαλώσουν έτσι ώστε να γίνουν τα δέντρα σαν ομπρελίτσες! Αυτό που έχω δει να κάνουν μερικές φορές στις μουριές σε μας, το κάνουν εδώ για τα πλατάνια.
 
 
Τέλος βόλτας. Ώρα για ανάπαυση, αναπόληση, ανασυγκρότηση ...

Στην αίθουσα αναμονής συνωστίζονται μήνες ολόκληρους, η Ελβετία, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Νορβηγία, η Νάπολη και το Ναύπλιο πηγαινοφέρνει καφέδες. Αφυπνίσθην μερικώς ...