Όταν μου έδωσαν το χάρτη της πόλης στο αεροδρόμιο, έπαθα ένα είδος αγχώδους πανικού (νέα έκφραση αυτή). Δεν έδωσα όμως σημασία γιατί αυτό παθαίνω πάντα όταν πηγαίνω σε μια καινούργια πόλη. Ο χάρτης της και το άγνωστο αποτυπωμένο μπροστά μου με πανικοβάλλει.
Το επόμενο πρωί αποφάσισα να κάνω μια αναγνωριστική πτήση. Ήθελα να δω την πόλη από ψηλά και αναλόγως να πράξω τις επόμενες μέρες. Η θέα μιας πόλης από ψηλά είναι πάντα γοητευτική, ακόμα και εάν πρόκειται για μια πόλη γεμάτη ουρανοξύστες.
Τα μάτια μου διαπερνούν τους ουρανοξύστες και στέκονται μακρύτερα. Το Βόρειο Βανκούβερ απέναντι, η χιονισμένη βουνοκορφούλα και το φθινοπωρινό Stanley Park με προδιαθέτουν ευχάριστα, ομολογώ.
Καθώς ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, το τοπίο γίνεται πιο γοητευτικό.
Οι ουρανοξύστες μοιάζουν με παιχνίδια μιας μικρής πόλης και εύκολα φαντάζεται κάποιος ένα παιδικό χεράκι να προσθέτει στο τοπίο μικρά κίτρινα δέντρα.
Το καραβάκι - λεωφορείο φεύγει για το απέναντι Βανκούβερ κάθε δεκάλεπτο.
Η συνέχεια της πόλης σφύζει στην άλλη παραλία του Ειρηνικού.
Οι καταβολές μου με κάνουν να εστιάζω στο πάρκο. Ωραίο, μεγάλο και μέσα στην πόλη των ουρανοξυστών!
- Τι κάνεις το απόγευμα? Είσαι να πάμε στο πάρκο για ποδήλατο?
- Αύριο, εντάξει. Σε ποιο συνεδριακό κέντρο μιλάει?
- Σ΄αυτό που βλέπεις. Ένα είναι και μεγάλο. Μοιάζει με καράβι. Αρχιτεκτονικό θαύμα!
Θα σου βγάλω κι άλλες φωτογραφίες να το δεις καλύτερα ...
Έχω κενό χρόνο. Χμ, θα πάω για καφέ σε κείνη τη στέγη αριστερά και κάτω, του κτιρίου με τα σωμόν χρώματα. Να σκεφτώ και τι θα φορέσω στο ραντεβού για την ποδηλατάδα στο πάρκο.
Αυτό το προπέτασμα ουρανοξυστών πολύ με χαλάει. Κι ο γερανός φάτσα κάρτα να υπενθυμίζει ότι η ανοικοδόμηση είναι ασταμάτητη...
Ωραία η θέα από ψηλά! Χορηγός της θέας το Harbour Centre ομού μετά της τσέπης μας ένεκα το αλμυρό εισιτήριο.
Το Harbour Centre φιγουράρει κι αυτό ανάμεσα στα ψηλότερα κτίρια του κόσμου.
Ακόμα δεν έχω βρει τι θα φορέσω στο ραντεβού με την ύπαρξη. Τι άγχος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου