Ωχ! με πιάσατε στα πράσα να πετάω σχεδόν με τα νεγκλιζέ! Πρωί πρωί ξεκίνησα για να τα προλάβω όλα! Σήμερα η μέρα περιλαμβάνει ύψη αντάξια της ιπτάμενης υπογραφής μου! Πετάω καρφί για να κουτουλήσω στον πέτρινο τοίχο του Κάστρου της Καλής Ελπίδας ενώ στον ορίζοντα βλέπετε το Table Mountain.
Το Κάστρο της Καλής Ελπίδας αμφιβάλλω αν είδε ποτέ στη ζωή του αληθινές μάχες. Αποτελεί βέβαια την έδρα της στρατιωτικής διοίκησης του Δυτικού Ακρωτηρίου και χτίστηκε για να προστατεύει την πόλη αλλά πέραν τούτου ουδέν. Άχρηστο παρέμεινε και αναπαύεται έτη στις δάφνες του. Ο ρόλος του ήταν περισσότερο να κουβαλά ιστορικά απομεινάρια της ολλανδικής κατοχής, όπως ένα τραπέζι 100 ατόμων! Οι μάχες σε αυτή τη χώρα αποδείχτηκαν άνισες. Το Κάστρο έχει απομείνει να υποδέχεται ορδές τουριστών και επισκεπτών.
Ανηφορίζουμε οδικώς για το Table Mountain. Μην παραπλανηθεί και νομίσει κάποιος ότι οδηγούμε εμείς! Εδώ οδηγούν ανάποδα και δεν έχουμε όρεξη για ατυχήματα! Αρκετά τραβάμε για να διασχίσουμε τους δρόμους. Από αλλού κοιτάς και από αλλού σου έρχεται...
Σουρουπώνει, ο καιρός είναι θαυμάσιος και το φως του ήλιου που δύει σκιάζει μέρη της πόλης έτσι καθώς τη βλέπουμε από ψηλά. Η βλάστηση είναι χαμηλή και τα δέντρα ταλαιπωρημένα από τον αέρα.
Το τελεφερίκ για το βουνό αποτελεί από μόνο του ένα αξιοθέατο. Αν υποφέρετε από ζάλη και υψοφοβία, βάλτε τες προσωρινά στην άκρη για να ζήσετε την άνοδο με το τελεφερίκ. Πριν ταξιδέψετε προμηθευτείτε εγκαίρως το ειδικό χαπάκι από το γιατρό σας, πάρτε το μισή ώρα πριν και επιβιβαστείτε με το κεφάλι ψηλά. Καθώς το τελεφερίκ σκαρφαλώνει ψηλά στο βουνό, περιστρέφεται κιόλας και έχει δύο παράθυρα ανοιχτά. ΄Ετσι, βιώνεις την απαράμιλλη θέα, την περιστροφική κίνηση και τον δροσερό αέρα της ανόδου στο πρόσωπο.
Η θέα της πόλης από ψηλά είναι εντυπωσιακή. Στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από άλλα ταξίδια. Σκέφτομαι τη θέα μιας πόλης από το καμπαναριό της εκκλησίας. Χιλιάδες κόκκινες λαμπυρίζουσες στον ήλιο στέγες, μια θάλασσα από κόκκινες στέγες... Η θάλασσα εδώ είναι πραγματική. Περιβάλλει μια επίπεδη πόλη στους πρόποδες ενός βουνού.
Ακόμα πιο ψηλά, ακόμα πιο ψηλά. Παραλληλίζω το ανέβασμα στα ύψη, με τη συντροφιά αυτού του ταξιδιού. Περιβάλλομαι από συνταξιδιώτες που η άνοδος ψηλά στην ιεραρχία αποτέλεσε και αποτελεί τον τρόπο ζωής τους. Υπήρξε η διαρκής αναζήτηση τους, ο σκοπός της ζωής τους, η μόνιμη φιλοδοξία τους. Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς, εγκλωβισμένοι στη δίνη της ανόδου έχουν αναπτύξει την κρίση να εκτιμήσουν τα πολύ απλά που τους προσφέρονται. Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς χάρηκαν πραγματικά τη θέα από ψηλά. Σκόνταφτα σε συνοφρυωμένα, ανίκανα να χαμογελάσουν πρόσωπα, που γκρίνιαζαν για τα πάντα. Κάποια στιγμή θα κάνω ένα αφιέρωμα στις ταξιδιωτικές συμπεριφορές...
Μια υποψία μόνο σύννεφου καθρεφτίζεται αυτάρεσκα στο βουνό. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας.
Το εντυπωσιακό Table Mountain υποφέρει από το "τραπεζομάντηλο". Το τραπεζομάντηλο είναι ένα μεγάλο δυσκίνητο σύννεφο που περιτυλίγει το βουνό πολλές μέρες του χρόνου και κρύβει τη θέα τόσο του βουνού όσο και της πόλης από το βουνό. Άμα είσαι άτυχος και έχεις το τραπεζομάντηλο όσο μείνεις στην πόλη, πάει... έχασες πολλά. Ούτε και έχει νόημα να πληρώσεις το αλμυρό εισιτήριο για να ανέβεις με το τελεφερίκ όταν υπάρχει το τραπεζομάντηλο.
Στο βάθος, στο κέντρο και προς τα δεξιά βλέπουμε.... Δεν είπα "στα δεξιά" σκέτο.... Είπα "στο κέντρο και προς τα δεξιά"....οπότε μην καρφώνεστε στο γήπεδο που θα γίνει το επόμενο Μουντιάλ. Συνεχίζω. Βλέπουμε ένα νησάκι μέσα στον ωκεανό. Είναι το νησάκι Ρόμπεν, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς ήδη από το 1999. Το Robben Island χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή για πάρα πολλά χρόνια, από τα χρόνια κυριαρχίας των Ολλανδών μέχρι πρόσφατα. Ο πιο διάσημος κρατούμενος εκεί υπήρξε ο Νέλσον Μαντέλα. Σήμερα μπορεί να το επισκεφθεί κάποιος με καραβάκι από το Waterfront και να ξεναγηθεί πιθανόν από έναν πρώην έγκλειστο.
Το Table Mountain έχει χαραγμένα μονοπάτια διαδρομών πεζοπορίας. Η καταμέτρηση έχει δείξει πάνω από 300 διαδρομές προς τα πάνω και κάτω σε ένα βουνό που μοιάζει εύκολο αλλά δεν είναι. Εάν εστιάσετε στη φωτογραφία θα δείτε μικρές πολύχρωμες κουκίδες στο μονοπάτι να σκαρφαλώνουν περιχαρείς. Εδώ που τα λέμε, άμα ασχολείσαι με πεζοπορίες και τρέχεις με τους ορειβατικούς συλλόγους ανά τα βουνά της Ελλάδας, είναι τιμή να περπατήσεις στο Table Mountain και να φτάσεις στην κορυφή. Δύσκολο ε? Καλά! Πιο εύκολο είναι να ανέβεις με το τελεφερίκ, να νοιώσεις τον αέρα της ανόδου που λέγαμε και μετά να κατέβεις ποδαράτος 2.5 ώρες. Προσοχή! Εδώ είναι απαραίτητη η παρέα. Η ομίχλη και το τραπεζομάντηλο μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά και να βρεθείς να πλέκεις στεφάνια με πρωτείς σε κάποια πλαγιά του βουνού.
Βραχώδες το Table Mountain, με τη δική του μοναδική χλωρίδα, αποτελεί σήμα κατατεθέν της πόλης και αγαπημένη προσφυγή του βλέμματος κάθε κατοίκου μόνιμου ή περαστικού. Αν το καλοσκεφτείς σου προκαλείται δέος όταν αντικρύζεις το επιβλητικό αυτό βουνό, ύψους 1073 μέτρων, σχεδόν μέσα στην πόλη.
Όχι, δεν είμαι εγώ σε αυτή τη φωτογραφία. Ούτε αναρρίχηση έκανα ούτε πεζοπορία. Διαλέξτε. Ή θα συνέλεγα και θα έγραφα εντυπώσεις ή θα έκανα αναρρίχηση. Όλα δεν τα προλαβαίνω!
Η ελληνική παρέα, εξ ορισμού θορυβώδης και ενθουσιώδης, έδωσε μια νότα φασαρίας στην καμπίνα του τελεφερίκ. Απαλλαγμένοι από το βάρος της καθημερινότητας και αναζωογονημένοι από τον αέρα της ανόδου, γελάσαμε, αλληλοπειραχτήκαμε, στηθήκαμε, φωτογραφηθήκαμε, σαν παιδιά του δημοτικού που τα πηγαίνουν εκδρομή. Υπήρξαν αναπόφευκτα μερικές λυπηρές εξαιρέσεις που όμως πέρασαν απαρατήρητες, βουτηγμένες στη θλίψη της σοβαρότητας τους.
Μπρρρρ.... έκανε κρύο εκεί πάνω. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Ο αέρας της ανόδου μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε πολικό ψύχος. Το ψύχος καταλαμβάνει πρώτα το χαμόγελο και τάχιστα τις καρδιές.
Εντυπωσιακό το Table Mountain! Στην αρχή, όταν το είδα από την πόλη απογοητεύτηκα. Τι ξερόβραχος είναι αυτός, είπα, μέσα στην πόλη. Και τι ξεραίλα είναι αυτή? Τι πέτρες? Πήγαινα και στη Στρογγούλα άμα ήθελα. Δεν μιλούσα εγώ. Μιλούσε η κηπουρική καρδιά μου που αρέσκεται σε πρασινάδες, βουνά και αχαλίνωτες βλαστήσεις. Κάθε τοπίο έχει την ομορφιά του. Η αγριάδα του Table Mountain είναι εκπληκτική. Ακολουθούν και άλλα, εκπληκτικά και μη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου